Het avontuur in Perpignan zindert na...

Gisteren keerden we vlot en veilig terug uit Perpignan. Onze zes kindjes konden we opnieuw loslaten in Lier. En zo voelt het ook wel een beetje na deze reis: 'Loslaten'. Ontzettend fier op hun hele avontuur en alle stagebelevenissen kunnen we terugblikken. Op elk vlak werd er bijgeleerd tijdens deze drie weken: sociaal, familiaal, persoonlijk, taalkundig ... noem maar op! Een korte eerste impressie van hun ervaringen.

Bij het afleggen van de stagebezoeken en de gesprekken met de begeleiders van Alfmed kregen we heel wat superlatieven te horen. Die hele lijst kunnen we hier onmogelijk publiceren, maar ...

Alexander, onze enige man in het vrouwenbastion, moest zijn mannetje hier wel staan! Tussen al dat vrouwelijk gekibbel moest hij af en toe de rust op de eigen kamer wel eens gaan opzoeken. Op de stageplek, Recto Verso, hoorden we hoe correct hij werkt, hoe minutieus, dat je echt op hem kon rekenen. Ontzettend tevreden stapten we hier dan ook buiten. Fijn te horen dat sommige huishoudelijke taken van de ouders plots meer gewaardeerd zullen worden. Er volgde zelfs de belofte om dit zelf ook meer op te nemen. Bij deze ;)

Anaïs vonden we terug in Hôtel Mondial. Ze was er al helemaal thuis en ontzettend behulpzaam. We konden zelf waarnemen hoe ze onmiddellijk ondersteuning bood bij het vertalen voor nieuwe hotelgasten. Daar zit je dan te blinken als begeleidende leerkracht. Wanneer andere leerlingen ergens hulp nodig hadden, stond ze ook voor hen klaar.

In het Intstitution Jeanne d'Arc (Maternelle - Ecole - Collège) konden we de eerste twee weken Britt terugvinden. Omwille van de schoolvakantie sloot ze de derde week aan bij Brooke in de Jardin Enchante. Beide dames boden ondersteuning bij de lessen, het toezicht bij de kinderen en zoveel meer. Zin voor initiatief, het zien van werk, oprecht begaan met kinderen, grote hulp, steeds present ... ook hier konden de lovende woorden niet op. We konden het dan ook met eigen ogen waarnemen. 's Avonds waren de dames 'gezond uitgeteld': ja dames, het leven van een leerkracht is best vermoeiend ;).

In de winkelstraat vonden we in schoenwinkel Regine Chaussures Eliane terug. De joviale stagebegeleidster vertelde ons trots hoe Eliane allerlei taken tot een goed einde bracht, vlot contact met klanten maakte en dat het best makkelijk was voor Nederlandstalige klanten ... Je vertelde ons hoe je hier de kans van je leven gegrepen hebt. Het geluk hierom straalt eraf! Geweldig als je dan vertelt hoe je zal sparen om terug te komen en zelf nieuwe schoenen te gaan kopen in deze winkel.

Sophia, het moedertje van het gezelschap, werkte bij CRAF Adpep 66. Daar voerde ze administratieve taken uit en volgde mee de cursussen Frans. Een zeer vlot, sociaal, ondernemend, spontaan iemand met zin voor initiatief was het besluit van de begeleiders. Wij waren ook getuige van haar eeuwige glimlach, de leuke momenten met flatgenoten, het bemiddelen en de zin voor 'gezonde discussies'.

Het horen van al deze lovende woorden deed ons als leerkrachten ook een beetje zweven. Dat wij correcte, fijne leerlingen meebrachten naar Perpignan, wisten we natuurlijk al in Lier.

Neem deze verrijkende reis nu mee voor de rest van jullie leven! Bonne chance! Jullie mogen fier zijn!